صبر کن عشق زمین گیر شود بعد برو
یا دل از دیدن تو سیر شود بعد برو
تو اگر کوچ کنی بغض خدا میشکند
صبر کن گریه به زنجیر شود بعد بروحرف دل
حرف های از گوشه کنار برای شما
در فصل تگرگ عاشقت می مانم
با ریزش برگ عاشقت میمانم
هر چند تبر به ریشه ام میکوبی
تا لحظه مرگ عاشقت میمانم
ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﻮﺩﺍ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺥ ﻣﺎ ﺑﮑﺸﺪ
ﺗﻨﻪ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺩﻝ ﺗﻨﮕﺶ ﺳﺮ ﮔﻞ ﭼﯿﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻗﺪﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﻣﺮﻍ ﺩﺭﯾﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺖ
ﮔﺸﺖ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﺎﻥ ﺑﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﭼﻪ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺗﻬﯽ
ﭘﺸﺖ ﭘﺎ ﺑﺮ ﻫﻮﺱ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺑﺲ ﮐﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻭ ﻧﺎﻣﻮﺯﻭﻥ ﺩﯾﺪ
ﻗﻠﻢ ﻧﺴﺦ ﺑﺮﺍﯾﻦ ﺧﻂ ﭼﻠﯿﭙﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
جانب مسجد اگر کم رفتیم
سوی میخانه دمادم رفتیم
بعد از این گوش به واعظ نکنیم
به جهنم که جهنم رفتیم
بچین میز قمارت را دل از من روی ماه ازتو
بیا بردار بازی کن سفید از من سیاه ازتو
همیشه آخر بازی کسی که سوخت من بودم
همیشه باخت بامن بوده گاه از عشق گاه ازتو
تو رُخ میتابی و من قلعه ات را آرزومندم
خر است این اسب اگر یک لحظه بردارد نگاه ازتو
تمام خانه ها را بر سرم آوار کردی و
کسی جرأت ندارد تا بگیرد اشتباه از تو
قشنگم ، فیل ما مست است و گاهی کجروی دارد
نگیری خرده بر مستان اگر بستند راه از تو
مطیع رإی خوبانم . چه بگذاری چه برداری
کماکان برنمی گردد سر ما بی کلاه از تو
در این بن بست حیرانی کجا میرانی ام ؟ دیگر
چه دارم رو کنم زیبای کافر کیش،آه از تو
باورت شد عشق اینجا ذلت است؟
عاشقی سوزاندن حیثیت است؟؟
باورت شد دوستی ها لحظه ایست؟
بیوفایی قسمتی از زندگیست؟؟
من که گفتم حاصلش دل بستگیست!
در نهایت خستگی و خستگیست!
من که گفتم این بهار افسردگیست!
دل نبند این پرستو رفتنیست!
عاقبت دیدی که ماتت کردورفت!
خنده‌ای بر خاطراتت کرد و رفت!
عجب کاری بدستت داد دل!
هم شکست و هم شکستت داد دل